Latarnia Morska Niechorzu, to jedna z licznych tego typu budowli na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na wysokim klifie, w województwie zachodniopomorskim. Budowla znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Kikut na zachodzie, a Latarnią Morską w Kołobrzegu na wschodzie. Wybudowano ją w 1866 roku z licowej cegły. Wieńczy ją taras widokowy, który udostępniony jest turystom, roztacza się z niego panorama wybrzeża rewalskiego. Po uruchomieniu latarni źródłem światła był aparat Fresnela klasy I. Podczas II wojny światowej, w 1945 roku, pocisk artyleryjski zniszczył latarnię, a jak by tego było mało wycofujący się Niemcy zaminowali budowlę, na szczęście ładunki wybuchowe zostały znalezione przez latarników i nie zdążyły detonować. Po wojnie została odbudowana według dawnej dokumentacji, a jej ponowne uruchomienie nastąpiło 18 grudnia 1948 roku. Latarnia ma wysokość 45 m, a wysokość światła od poziomu morza wynosi 62,8 m. Zasięg 1000 watowego światła wynosi około 37 kilometrów. Latarnia pełni funkcję jednej ze stacji brzegowych systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej Cały obiekt oraz otaczający go ogród zostały wpisane do rejestru zabytków.
GPS: 54.09474, 15.06389
