Caryńskie było kiedyś dosyć dużą bieszczadzką wsią. Stała tu piękna drewniana cerkiew św. Dymitra z lat 1777 – 1787, murowana kaplica, we wsi działy aż dwa młyny wodne. Po II wojnie światowej i wysiedleniach tutejszej ludności w ramach „Akcji Wisła” dolina opustoszała, a opuszczone domostwa zniszczono, by ludzie nie mieli już możliwości powrotu tutaj. Na zgliszczach wsi władze komunistyczne zbudowały kombinat rolny należący do Iglopolu.
W latach 70-tych funkcjonował tu nieoficjalny ośrodek terapii odwykowej dla narkomanów, oraz azyl dla hippisów. Powstała tu wtedy Komuna hippisowska, której założycielem był Wieńczysław Nowacki. Miała tu powstać wielka osada hippisowska, ale za sprawą ówczesnej władzy dosyć szybko zniknęła z doliny. Mieszkał tu również znany zakapior i rzeźbiarz bieszczadzki Zdzisław Rados, który nazywany był Jagodowym Królem.
W górnym końcu doliny w latach 70-tych, na Przełęczy Przysłup Caryński, Politechnika Warszawska wybudowała drewniane schronisko. Było to kultowe miejsce prowadzone przez córkę wspomnianego wyżej Zdzisława Radosa. Jednak i tu wdarła się tu nowoczesność i starą kolibę wyburzono, a w jej miejsce stanął duży nowoczesny obiekt. Dziś przez tereny dawnej wsi prowadzi ścieżka historyczna, która umożliwia nam zobaczenie pozostałości wsi. Działa tu też bacówka, gdzie można nabyć owcze sery.
GPS: 49.15891, 22.62964
Caryńskie 
Caryńskie 
Caryńskie 
Caryńskie 
Caryńskie 
Caryńskie
