Karmel zagórski wybudowano w XVIII wieku w stylu późnobarokowym. Był to klasztor warowny posadowiony na wzgórzu Mariemont, o wysokości 345 m n.p.m. Dodatkowo dostęp do warowni utrudniało zakole rzeki Osławy. Jest to jeden z nielicznych warownych klasztorów zachowany w Polsce. Fundatorem zagórskiego karmelu był wojewoda wołyński Jan Adam Stadnicki, a prace przy jego budowie trwały 30 lat. Okres świetności klasztor przeżywał do pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej, dopiero w okresie konfederacji barskiej klasztor został ostrzelany i zniszczony, gdyż stał się schronieniem dla żołnierzy. Po tych wydarzeniach zakonnikom udało się odbudować obiekt, ale w 1822 roku strawił go potężny pożar. Od tego wydarzenia klasztor niszczał do 1956 roku, kiedy podjęto pierwsze próby odbudowy. Odgruzowano wtedy część terenu, zabezpieczono krypty przed rabusiami, ale klasztor pozostawał nadal w ruinie. Ponownie próbowano wskrzesić klasztor po roku 2000, ale też z marnym skutkiem. Przeprowadzono tylko prace zabezpieczające, by budowla nie popadała w większą ruinę. Poważniejsze prace restauracyjne ruszyły dopiero po roku 2011 i trwają do dziś. Najbardziej rzucającą się zmianą dla turystów jest wybudowana wieża widokowa, oraz zagospodarowanie ogrodu klauzurowego. Do klasztoru z drogi głównej możemy dojść jedynie pieszo mijając po drodze stacje drogi krzyżowej. Warto wspomnieć, że w 1957 roku na trasie swych bieszczadzkich wędrówek ruiny zagórskiego klasztoru odwiedził Karol Wojtyła.
GPS: 49.50081, 22.27237
